In deze tijden is het niet altijd makkelijk om je bezig te houden, de verveling kan bij sommigen al eens toeslaan. Bij anderen is deze tijd thuis dan weer een hele inspiratiebron om dingen neer te pennen. Hoe dan ook, wij dagen jullie uit om te schrijven in uw kot!
Schrijf een gedicht of korte tekst over hoe je je voelt deze dagen. Of net niet, schrijf over het gezellige weer en de natuur. Schrijf over je dromen, over wat je wil doen na deze semi-lockdown. Je kan zelfs iets schrijven over je kat of hond, dat onderwerp maakt eigenlijk niet zo veel uit. Wij dagen je gewoon uit om iets leuk te schrijven en dat naar ons door te sturen. Deze teksten en gedichten worden dan hier op deze pagina gepost, en zo creëren we samen een heuse online gedichtenmuur. Op die manier kan iedereen genieten van zijn of haar dagelijkse portie proza en poëzie.
Je gedicht kan je indienen via deze link. Dan plaatsen wij het artikel op deze pagina. Veel succes!
Naam: Margot Gysbrechts
Titel: Liefde in tijden van Lockdown
“Ik heb het gehad met dit hele gedoe”. Je kijkt me aan op FaceTime terwijl je die woorden uitspreekt en in je blik knapt er iets. Ik glimlach naar je, leg me iets beter in bed en vraag je wat je net bedoelt. Ik weet het wel, wat er nu gaat volgen maar praten over wat ons droevig maakt, is nooit slecht. “Het klinkt egoïstisch”, begin je, “maar ik mis jou gewoon. Het is een maand geleden sinds ik jou zag en ik ben vergeten hoe je lippen proeven”. Ik vertel je dat er niets egoïstisch is aan het gevoel dat we ervaren. Dat we allemaal, elk individu, het recht hebben om te voelen wat we voelen en dat we dit allemaal op een andere manier moeten doorkomen. Ik vertrouw je toe dat ik je mis, dat ik je geur mis en dat ik het mis om me ’s ochtends om te draaien en jou vredig te zien slapen. Ik fluister je ook nog toe - alsof niemand het mag weten - dat ik nu ook wel besef wat je voor me betekent. “Lach eens een keertje gij knap kind”, zeg ik tegen jou terwijl je verstoppertje speelt met je lakens. Je kruipt enkele centimeters terug naar boven en terwijl ik moet lachen om de duts-fase die je doormaakt, besef ik nu pas hoe liefde echt voelt. “Ik wil gewoon even een kus, snap je? Even bij jou kunnen zijn maar dat mag niet”. We zijn het gewoon om op jouw kleine kot samen te leven en kenden het gevoel van elkaar missen nog niet. We genoten van de avonden waarbij we vaak verdwenen van de wereld en we lachten om de stomste dingen. “We gaan elkaar snel genoeg kunnen kussen schat en dan laat ik jou niet meer los. Wat denk je daarvan?”. Ik weet hoe stom het klinkt om telkens maar naar die toekomst te verwijzen maar veel meer kan ik helaas niet bieden. “Ga je me echt niet beu geraken, na zo enkele weken of maanden lockdown? Misschien leer je wel zonder mij te leven, dat maakt me bang.” Ik denk even na en kom tot de conclusie dat een kus en knuffel op dit moment meer zou doen dan enkele losse zinnen. Het is moeilijk om haar te moeten missen en het is moeilijk om mezelf in te houden tegen al diegenen die de regels niet volgen. “Lief”, hoor ik mezelf zeggen, “leren leven zonder jou zal ik nooit doen. Hoogstens leer ik wat het is om jou te missen maar het is onmogelijk om te leren hoe ik dit zonder jou zou doen. Die 100 kilometer tussen ons doet geen afbreuk aan de liefde die ik voor jou voel hoor. Je geur mag dan wel vervagen in mijn lakens en de smaak van jouw kus is niet meer even helder maar ik ga niet vergeten hoe jij de enige bent die me kan doen lachen doorheen deze periode, ik ga niet vergeten hoe ik elke avond ernaar uit kijk om jou te kunnen zien en wees maar zeker dat ik nooit vergeet hoe fantastisch wij samen zijn. Dit gaat over, lieve schat, dat beloof ik jou en wanneer ze op het nieuws zeggen dat het opnieuw toegelaten is om je lief te zien, dan spring ik in mijn auto om die 100 kilometer te veranderen naar 100 millimeter”. Ik hoor je lachen om de stilte te doorbreken en dan weet ik dat het goed zit. “Kom, ga maar slapen nu lief. Morgen zijn we weer een dagje dichter bij die 100 millimeter” en terwijl ik nog snel “ik hou van jou” uit mijn mond laat ontsnappen, hoor ik hoe je ademhaling richting dromenland vertrekt. Morgen zijn we weer een dagje dichter bij elkaar, dat beloof ik je.
Naam: Artiest zonder Naam
Titel: Salinachten
Tekst:
Rozen zijn rood
Videe heet ook vol-au-vent
Ik mis keihard de Sali
En de frieten van de Jean
Naam: Cara Jacobs
Titel: teller
Tekst:
alweer een nieuw streepje erbij
op die dubieuze teller
ja, je wordt wat ouder
wat slimmer, wat feller
felicitaties, luid en stil
sijpelen traag binnen en de wereld
is liefdevol van toon
en toch, telkens weer opnieuw
voelt verjaren bijzonder gewoon
Naam: Thomas Nijskens
Titel: Avondsmoor
Tekst:
Zittend op de rand van het raam
muziek in, wereld buiten
Safke paffen, aant staren
Droge droefte achter mijn ogen
Doffe dromen en wazige herinneringen
Gin-tonic in mijn koffietas
Stilleven in de straten
Ik neem een trek
pak mijn briquet en steek mijn duim in de fik
Foto’s tot stof
As in mijn assenbak
Naam: H.B.
Naam van het gedicht: Simulatie van geluk
Tekst:
Ik kruip in de beschermende huls bestaande uit nummers van Blanco White
De zon op mijn gezicht creëert de volgende beschermingslaag
Zoals de atmosfeer houdt de frisse wind het geluk mee binnen de perken van mijn wereld.
Ondanks de simultane prikkeling van mijn zintuigen, voel ik iets wat in de buurt komt van rust.
De zon laat mijn zwarte broek branden, wat de realiteitszin verder ontmijnt.
Wanneer ik mijn ogen sluit zie ik helrood, terwijl ik me voel als in een voorstelling van de hemel.
Deze simulatie van geluk, mag eeuwig duren.
Naam: Anoniem
Naam van het gedicht: Als ik aan je denk
Tekst:
Als ik aan je denk,
Denk ik te weinig aan hoe het is
Dan denk ik vaak aan hoe het was
En aan hoe het zou kunnen zijn
Tot je mij vertelt hoe het is
Dan denk ik alleen nog aan hoe het was
Naam: Anoniem
Naam van het gedicht: dat groene bolletje
Tekst:
Het groene bolletje verscheen
Ik versteen
Mis jij mij ook?
Voel jij je ook alleen?
Het groene bolletje verdween
Naam: Ans Van Gasse
Naam van het gedicht: /
Tekst:
Ik mis het.
Wij missen het.
Het dansen tot het zwart is, de sigaretten uit een ander zijn jaszak roken
Tot ge niet meer weet
Rijden over straat met een zak vol overtijds brood
Zingend, lallend dat het leven goed is
Dat het virus bij een ander blijft
En dat de wereld in onze handen ligt.
De rand van een glas met mijn vinger doen zoemen
Zeuren om dat ene nummer, niet de remix
Nee niet die versie
Alstublief ja ik heb onder een steen gewoond
En ik haat 2019.
Ik mis het.
Ik mis de stress van ongeplande overstappen
Het geholder
En gebolder
Van de voertuigen die mijn doel dienen
Het niet weten waar ik heen ga
Wie ik zal zien
Hoe ze mij zullen noemen
Ik heb toch zo’n vreemde naam
Wie zal ik nu zijn
De man of de kever.
Ik mis het.
Horen dat er iets scheelt en met een taart aan uw deur komen staan
Ze samen opvreten
Even nadenken over nooit meer taart eten
En een donut gaan halen
Vegan weliswaar
Ik mis het.
Denken aan de taart van gisteren
En plonzen
Pletsen
Spetteren
Tot de calorieën van mijn benen glijden.
Ik mis het.
De rust.
In mijn hoofd.
Het weten
Dat de dingen vallen en de dagen rollen en dat ik elke dag weet waarvoor ik mijn benen strek.
Het voelen
Van anderen
Tegen en rondom mij
Het weten
Of alleszins denken
- Want ik heb me hier in het verleden al wel eens over durven vergissen –
Dat ge elkaar altijd hebt om te dragen en gedragen te worden.
Naam: A. Noniem
Titel: Het leven ontspringt
Tekst:
De mooiste bomen bloeien niet in mei,
Ze bloeien in mij.
Kerslaren, kerslaren, bossen vol.
Ik heb er mijn buik van vol.
Groei, groei, groei, boompje, groei.
Naam: Jeroen Bernaerts
Titel: Corona
Tekst:
Er was eens ver weg een dichter
Die dichtte met zijn deur op een kier
Die dichtte ver weg van hier
En kwam elke dag een beetje dichter
Elke dag wat dichter naar hier
Men dacht, ach die dicht zo ver weg
En na overvloedig overleg
Liet men de deur op een kier
En de dichter was nog nooit zo ver gegaan
Met het zaaien van ziekte en malheur
Als men de dichter zijn deur
Op tijd en openlijk had dichtgedaan
Naam: Rick Lime
Titel: /
Tekst:
Er was eens een virus uit Wuhan
Dat sprong van een dier op een man
Ik mijd nu de straten
en zit thuis, gelaten
Want dat was ik toch al van plan
Naam: Sarah-Lynn
Titel: Klaprozen
Tekst:
Verander mij tot ik pas in jouw perfecte plaatje
En gooi me dan weg met enkel mezelf verstoord tot een persoon dat ik niet meer ken
Een persoon dat jou erg goed wist te plezieren
Maar je interesse en mezelf wist ik daardoor te verliezen
Want een puzzel is maar zo leuk als het proces van het maken
En een klaproos is maar zo mooi zolang hij bloeit
Maar klaprozen groeien op verstoorde gronden
Dus gooi me maar weg
Als de verstoorde persoon tot wie jij me vormde
Dit artikel werd geschreven voor vanuituwkot.be, een online platform gecreëerd in coronatijden in opdracht van Universiteit Antwerpen.
Ben jij ook creatief bezig in quarantaine? Laat het ons weten!
Comments